15 januari Naar Vangvieng

Vanmorgen begon een beetje zenuwslopend. Ik zou worden opgehaald door iemand die me naar het buspark zou brengen, maar niemand kwam. Ter elfder uren heb ik zelf een tuttuk gevraagd, breng me naar het buspark van de Minibussen, maar die sukkel begreep het niet en ik kwam uit bij het grote busstation. Nee, riep ik, terug...Al met al was het al veel te laat toen ik bij de minibussen aankwam, de bus was vertrokken. Er stond nog 1 bus die ook die richting opging, maar dan afboog naar het noorden. De mannetjes maar bellen met elkaar en ja ik kon er nog bij in. De eerste minibus zou wel ergens wachten zodat ik kon overstappen en dat gebeurde. Verderop stond de bus langs de weg en heel blij was ik, toen ik mijn vertrouwde gezelschap weer zag die ook al een heel eind met me deze route deden. Een Frans echtpaar zag ik al voor het eerste op de boot en we zijn nog bij elkaar.

De reis ging wederom door erg bergachtig gebied met groene jungle en nu en dan kleine dorpjes langs de straat. We zagen twee grote ongelukken onderweg. Allereerst passeerden we zware vrachtauto die in een bocht op zijn linkerkant lag. Kennelijk had hij te had gereden en wilde hij ter elfder uren het stuur ongooien. Dat mislukte, de boel kantelde en de combinatie schoof op zijn zij frontaal tegen een rotswand waarvbij de cabine totaal werd verpletterd. De hele lading dozen lag op straat, gelukkig was de weg niet geblokkeerd en konden we er nog langs. verderop lag een tweede vrachwagen op zijn zij,maar de cabine was nog heel.

In het gebied zijn van die grillige rotsen, het kastgebergte of zoiets, hoge loodrechte pieken met begroeiing, met uit een SF film, een beetje angstaanjagend.