21 januari. Tot slot

Ondertussen ben ik aangekomen in Cha-am beach, ongeveer 200 km onder Bangkok en trof Bert daar op een stoeltje bij de busstop. Hij had een extra fiets mee en zo kwamen we bij hun hotel, waarin ik ook vier nachten zal blijven. Het is een mooi eenvoudig en niet al te duur bedje meteen aan het strand. Dit gebied staat vooral bekend om zijn overwinteraars. Ze komen uit allerlei landen, scandinaviers, duitsers, en de nederlanders. Sommigen blijven hier voor lange tijd, maar in maart gaan de meesten weer naar huis omdat het dan steeds warmer wordt. Nou warm is het nu ook al, alle dagen boven 30 graden. Ik heb meteen een fiets gehuurd en ben met Bert even de buurt gaan verkennen, voor de overwinteraars veel eetgelegenheden en restaurants, koffietentjes enz. Daar komen ze elkaar dan telkens tegen.

Gisteren hebben we de busgenomen naar Hua Hin,.lo een stad 30 km verderop en hebben daar een grote winkel bekeken, hypermodern met eetgelegenheden, op zijn amerikaans..... 's Avonds was hier in Cha-am een hele grote avondmarkt, honderden kramen, de helft met locaal eten. Dat werd meestal ter plekke gekookt en gebakken.De Thai komen hier in grote getale op af en nemen tassen vol eten mee of eten daar alvast, kip,varkensvlees en vis op de bbq en andere dingen uit grote pannen. Was er ook nog iets geks?  Jazeker, twee kraampjes met gefrituurde grote sprinkhanen, meelwormen en grote torren en gefrituurde kikkers en ze verkochten dat ook nog, alleen aan deThai. Ik ging liever dood, dan dat ik in zo'n gevleugelde sprinkhaan beet, alhoewel Johannes de doper at ze ook met een beetje honing erbij. Maar die dikke torren met die harde schilde, bah.....

De Thai lopen hun rondjes op de avondmarkt, de overwinteraars zetten zich in grote getale neer op de terrassen, ze kennen elkaar en houden stoelen bezet. Dan wordt het bier besteld en tegen een uur of zeven wordt er eten gehaald van de vele stalletjes.Donderdag zijn we op tijd vertrokken naar de bekende river Kwai,hier zo'n tweehonderd km vandaan richting de grens met Byrma. Dat betekende drie uur heen en drie uur terug, maar het was de moeite waard. En zijn daar meerdere begraafplaatsen, waarvan we er 1 hebben bezocht, keurig en heel mooi met bloemen waar soldaten uit vele landen liggen, ook een behoorlijk aantal Nederlanders. Japan had een groot deel van Azie veroverd en ook Ned. Indie. Alle soldaten die ze gevangen namen gingen in kampen in Thailand en Byrma om daar de beruchte spoorlijn aan te leggen. De situatie was zo, dat er al een groot netwerk bestond van Bangkok naar China en van India naar Byrma. Allen de verbinding tussen die twee, zo,n 400 km bestond nog niet, te woest gebied en te veel bergen. De Jappen wilden de beide netwerken verbinden met de Byrmaspoorlijn, zodat ze hun oorlogstuig over heel Azie per spoor konden vervoeren. De brug over de river Kwai is 1 van de bruggen die toen werd gebouwd. We bezochten daar verder een mooi modern infocentrum met foto's, kaarten en persoonlijke voorwerpen, achtergelaten door de arbeiders. Tot slot gingen we naar de ijzeren spoorbrug, waarvan ik het idee had dat die in het binnenland lag, maar hij lag gewoon in een dorp.

Rondom is het wel wat toeristisch aan het worden, er komen behalve Europeanen ookveel Thai, even over de brug lopen, een foto en even war eten of drinken...Je kunt de hele dag over de spoorbrug lopen waar ze tussen de rails dicht plaatwerk hebben gemaakt. Een paar keer per dag komt er een trein langs en moeten de mensen aan de zijkant staan. Wij hebben geen trein gezien. Verderop in de middag zijn we weer richting huis gegaan, waar we tegen 5 uur aankwamen.

In de nabije omgeving is een heel aardig vissershaventje met enkele tientallen kleine maar kleurige boten, blauw met rood en geel. In het haventje heerst altijd allerlei bedrijvigheid. Als de vissersboten klaar worden gemaakt voor de zee, wordt er eerst een enorme vracht ijs ingeladen. aan wal staat een gebouwtje waarin de hele grote ijsblokken maken, die gaan dan door een soor molen met tanden en zo wordt het blok vergruizeld. Via een goot gaat het gruis de boot op, het ruim in. Dan komen nog heel veel plastic bakken en dan kan men uitvaren. De scheepjes zijn van het locale soort en er zijn ongeveer 10 mensen aan boord, het meest jonge tanig jongens, een kop kleiner dan ik. Sommigen hebben van die geelachtige vlekken op hun wangen gesmeerd, dat doen vooral de mensen uit Byrma, dat vinden ze aantrekkelijk. Ik denk dat dit ook jongens zijn die geworven zijn uit kustplaatsen van naburige landen. Op het dek in het propvol met netten en ander spul. Ze varen ook vaak 's nachts, tenminste we hebben op het strand wel de verlichting van de boten in de verte gezien. De netten worden 's morgens binnengehaald en aan boord wordt alle vis gesorteerd. Als ze dan de haven inkomen gaan de luiken open en gaan die bakken met vis en ijsgruis aan de wal. Zo te zien gaat dat nog best, want ik heb ze heel veel kratten uit het schip zien tillen. Veel met doorsnee vis, maar ook met krabben, grote slakken in kleurige schelpen en zo meer. Aan de wal staan dan al aurtos klaar om de verse vis in te laden.

Als het werk erop zit staan de jongens zich daar aan boord te wassen en later gaan ze omgekleed aan land. Dat is hard werken.

Vrijdag morgen hebben Bert, Eef en ik samen ontbeten en zijn we naar de busstop gegaan aan de grote weg naar Bangkok. Het kaartje had ik gisteren al gekocht, en zo ging het terug naar Bangkok waar ik mijn intrek nam in hotel Pen Park Place, daar waar ik ook begonnen was. De kamer was 10 euro, een backpackkamer met douche en wc op de gang. Geeft niet, morgen vroeg vertrek ik naar het vliegveld en ga om 12.40 Bangkoktijd , de lucht in voor een vlucht van bijna 13 uur naar huis.

Jullie worden allemaal bedankty voor het volgen van mijn reis en voor jullie berichten, tot ziens thuis.... JP